Burn-out is juist geen individueel probleem
Organisaties leren te weinig van de burn-outs die personeel door het werk oplopen. Het wordt vooral gezien als een individueel probleem en niet als een gevolg van een organisatorische oorzaak. Meer dan de helft van de opgebrande werknemers vinden dat de werkgever niets van hun burn-out hebben geleerd.
Zilveren Kruis liet onder 533 werknemers met een burn-out in de afgelopen vijf jaar een onderzoek doen. Na terugkeer blijkt er in veel gevallen door de organisatie niets te zijn gedaan om herhaling te voorkomen. Maar een derde van de ondervraagden vindt dat ook de werkgever iets geleerd heeft van de situatie en er ook wat aan gedaan heeft.
Vaak worden maatregelen op maat voor de opgebrande werknemer genomen, zoals een cursus om beter met stress te leren omgaan of een cursus mindfulness, maar van aanpassingen in organisatie en werkwijze is te weinig sprake. En daar ligt wel de sleutel om toekomstige uitval te voorkomen, want als de organisatie (en dan vooral leidinggevenden) zich meer op de preventie van burn-outs richten, dan zal dat ongetwijfeld tot een daling van het aantal gevallen leiden.
De OR en burn-out
De ondernemingsraad kan in ieder geval starten met een bijdrage aan het terugdringen van het aantal burn-outs door die gevallen niet als een individueel probleem te beschouwen, maar als een door de organisatie veroorzaakt probleem. Het inzetten van preventieve maatregelen om uitval te voorkomen is natuurlijk een goede zet. De OR (of VGWM-commissie) kan het beleid op dit gebied met de bestuurder of arbo-coördinator bespreken. Denk aan geregeld werkdruk en -stressonderzoek, aan het opvragen bij de arbodienst van het aantal burn-outgevallen en het monitoren daarvan. Den ook aan het beleid dat de organisatie voorstaat om uitval te voorkomen én wat te leren van die gevallen die zich desondanks hebben voorgedaan. Duidelijke maatregelen zijn zeker gewenst, want wie eenmaal een burn-out heeft gehad is behoorlijk bang voor herhaling.